Kabarýyor duygularým mavi gök aðlarken kýyýsýna koþuyorum ömrümün o yoksul yanýna Bazen yokluðunda ölüp sonra geçmiþ anýlarým uyandýrýyor Sonra her gün ölüp yeniden diriliyorum Kah cemre misali topraða düþüyorum Kah kanatlanýp bir Kartal gibi direniyorum fýrtýnalara Sensizliðin beni vuran bir avcý gibi kanatýyor sol yanýmý.. Sen bilmezsin ey insan Sen bilmesin ben hergün sensizlik duraðýnda bekliyorum iþte.. Bir deðil bin umut sevdiðini bekleyen mahsun bir yetim çaresizliðini konuk ediyorum gönül sarayýna.. Hey yoluna caným esirgemediðim seni nasýl anlatabilirim ki bir þiirin mýsralarýnda.. Bak insanlýðýn varlýðýndan buyana dünya Semah dönüyor aþkýn divanýnda. Ben sustum Ama toprak susmadý. Ben sustum denizler, okyanuslar susmadý. Ben sustum mavi gök susmadý. Ben yandým yürek volkanýnda külüm susmadý. Kalemin göz yaþý Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.