LEYLİ YA/2

LEYLÝ YA/2
1.
Leyliya...
Ellerimdeki kiri yýkýyorum ýþýðýnla
Bir adamýn karanlýk dünyasýndan geçiyor gözlerin
Yalnýzlýðýnda
...

Gitsin diyorum baþýmdaki bu ucube korkularým
Kör ebe oynarken hayatla
Ebrehenin ordusu sarmýþ dört bir yanýmý
Kâbeyi koruyan ebabilleri bekliyorum
Çölün ortasýnda

Lirik bir þiirin mýsralarýnda eriyor tenim
Yanýk kokusu bu genzime çöken
Biteviye akýyor üzerime karanlýk
Bir an’ýn penceresinden
...

Leyliya...
Ellerini uzat bana
Çek þu kahrolasý silüetleri üzerimden
Baþýma üþüþüþen korkularýmý def et
Yoksa boþluða düþüyorum
Uçurumlarýn en tepesinden

Tumturaklý sözcükler dökülüyor dilimden
Her bir kelime anlamdan yoksun
Her bir kelime palavra
Sebepsiz sýð düþüncelerime yoldaþlýk eden

2.

Baþladýðý gibi bitiyor her þey Leyliya
Zamanýn çarkýnda ufalanýyor düþüncelerim
Bitiþ çizgisine geldik nihayet
Bir fýrtýnada gök kuþaðý aramak gibiydi hayat
Savrulurken kurumuþ yapraklar misali yerlerde
Karýncalanýyor tenim, kaným donmada damarlarýmda
Ben karanlýklarda boðulurken
Gece bitiyor bir yerlerde
...

Leyli ya...
Yollar birlerþmiyor, kesiþmiyor hiç
Ah iniyor perde perde
Artýk kendimize dönelim
Ya da kendi içimizde ölelim
Þehrin kirlenmiþ vakitlerinde

Hüseyin Akovalý.

Sosyal Medyada Paylaşın: