BURDUR'UM

BURDUR’UM
Asýrlar öncesinden, sürüp gelen ününle,
Ýn suyu maðarasý, Susuz handa dününle,
Tarihlere sýðmayan þöhretinle ününle,
Þiir þiir ses veren, bir destansýn Burdur’um.

Bir sevda, bir sevgi bir aþksýn,
Bir özlemsin, bir vatansýn,
Bir huzur kentisin,
Bir destansýn Burdur’um.

Düðün dernek tutulur, çekme etler ocaktan,
Teke zortlatýr efe, seke seke bacaktan,
Dinmez ezgi sesleri, Aziziyeden Bucak’tan,
Çengiye heves verir, davul zurnan Burdur’um.

Curasýn, baðlamasýn, kabak kemanesin!
Sipsisin, davulsun, zurnasýn!..
Düðünsün, derneksin, örneksin,
Bir destansýn Burdur’um.

…..Dik kuyruk ördeðimiz, kazýmýzla,
……..Otumuz sazýmýzla,
………..Gönül alan sözümüzle,
…………..Gelinimiz kýzýmýzla,
……………Sarý çiçek mor menekþe ovamýzla!
………………..Salkým salkým, baðýmýzla…
…………..Göllerimiz gülümüzle,
……….Örenlerde daðýmýzla,
……...Bir destansýn Burdur’um.

Düðün havalarýnla, Avþar Beylerinle,
Gurbet türkülerinle, folklorun zeybeðinle,
Ezgilerin, sazýn sözün, hem bahar hem güzünle,
Bir destansýn Burdur’um…

Testi kebabýn þiþ köftenle,
Kabak tatlýn, muhallebin,
Ceviz ezmen aðýz tadýnla,
Zengin mutfaðýnla, bir destansýn Burdur’um.

Tezgâh baþýnda gelir, genç kýzlarýn hevesi,
Nakýþ nakýþ örgüde, türküdür kirkit sesi,
Genç kýzlarýn dilinde, þarkýlarýn güftesi,
Kýnalý parmaklarda, Bir destansýn Burdur’um….

Çekiç sesinde ahenk, kalaylanan tasta sýr,
Tefenni’den buðdayýn, Yeþil Ovadan mýsýr,
Unutulmaz folklorun, geçse de bin bir asýr!
Sipsiye nefes verir, Aziziyen Burdur’um.

Mehmet Akif Ersoy’u, gönderdin sen meclise,
Bülbül’ün figanýný, dönüþtürdün hür sese,
Özgürlük savaþý var, haydi yine gel dese,
Can veren nefes veren, bir destansýn Burdur’um.

Hangi birini saysam, anlat anlat bitmez ki,
Aciz kalýr lisaným, kelimeler yetmez ki,
Bir gelen ayrýlamaz, kovsan bile gitmez ki,
Konuk sever halinle, bir destansýn Burdur’um.

Yayla yolunda biter naneler,
Ýnce belli kýz doðurmuþ anneler.
Varsýn salýnsýn yiðitler, güzeller,
Hatçalar, Kezbanlar, Zeynepler, Emineler,
Kimi saysam kimi koysam ki,
Ardý ardýna sökün ettiler.
Bir sen güzelsin, bir de sende gün batýmý.
Sorsam nerelisin, Burdurluyum dersin.

Tanýþýmsýn, hýsýmýmsýn, akrabamsýn.
Burdurlumsun, köylümsün, gül yüzlümsün,
Gül bakýþlý, suna boylu, güzel huylumsun.
Soframda ekmek, tasýmda suyumsun.

…Kömür gözlüm, girdim bað arasýna,
……….Üzümün karasýna,
…………..Yarý köy , Ýlyas’ýma,
………………Gün eðilmiþ güllerin sarýsýna.
…………………Gecelerde Ay’ý,
………………… Gündüzlerde Güneþi söküp attým,
………………………Ta gölün ortasýna.
…………..Sorsam nerelisin?
………. Burdurluyum dersin.
…….Evet, burasý Burdur, bizler de Burdurluyuz.


Ali Gözütok / 2005



Sosyal Medyada Paylaşın: