susuyorsun...

aklým bir suredir cok uzagýmda...
agzýmdan cýkanlarýn bir karsýlýgý yok turkcede
belkide bu yuzden
uzadýkca uzuyor cumlelerim
anlatamadýkca ben
sen karýsýp susuyorsun...

delilik kanýmda var benim
aklýna girip damarlarýnda dolasan benim
üzerinde imkansýz ameliyatlar tahayyul ederken
tedavinin ortasýnda
ansýzýn ilaclarýný deðiþtiren
önce ellerinden tutup seni kaldýrýrken
ansýzýn cekilip yanýndan sendelenmelerini izleyen
düþmenden ölesiye korkarken ben
sen sakinliðime karýsýp susuyorsun...

haklýlýgýmýn hadým edilmiþ yanlarýna merhametle bakarken
yeldegirmenlerine saldýran ve vazgecemeyen bu didiþmeden
içimdeki kifayetsiz kelimerden zýrh yaptým ruhuma
karsýsýna dikilip meydan okudugum en guzel degirmendin sen
beni içine alýp öðütüp kendine karýstýrmayý hesaplarken
zýrhýmý daha da parlatýp sözlerimle
gözlerini kamastýrýyordum
sen duvar dibine sinmiþ kara bir kedinin anatomisine gizlenirken
benim þaþalý günlerim geciyordu
son bir yenilgi icin boynumu eðerken onunde
kendi þaþkýnlýðýna karýsýp susuyorsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: