dilim, mezhebim köreldikçe suskunluðuma çýnlattýkça açlýðýmý, çýplaklýðýmý gece yokluðuna bir kelebek düþü daha körebeleþir, beneksizleþir pýtraklý soluðuma
,
haydi ne duruyorsun sök artýk, sök bendeki seni, bu aç, bu susuz teni, bedeni ya da göm gitsin sessizce, kimsesizce beni evvel zaman içindeki bir masalýn kirpiksiz ebediyetine
,
ve sen, sen Tanrým söylesene kimin icadýdýr aþk ve insanlýk neresinden baþlar aþkýn... nefsime, nefesime daraldýkça, darlandýkça inancým yaþamak ibret-i aþk yazgýsýnda büyük geliyor inan bedenime..
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.