Penceremin vagonu

her sabah bakýyorum yüz seksenlik pencereden birtanem
doksan çevirirsem yarýsý açýlýyor
o zaman sanki
altý vagonluk bir tren üzerimden
geçiyor
günümün yarýsý sensiz geçiyor
tam açarsam
üç vagonla yetiniyor
kalbim londrada kömürlü
üç buçuk vagonlu tren olup
sanayi devrimine yön veriyor
sabit bir orantýya mahkum oluyorum bisikletimle bayýrdan aþaðýya yuvarlanýyorum
her yerim kan içinde acý çekiyorum
o çaresizliðimde bile
acaba sen ne yapýyorsun diye düþünüyorum
düþlüyorum seni
ama sürekli düþlüyorum araba alýyorum durduk yere senin için
krokini çiziyorum zihnime
bütün bütün bütün
her þeyin kafamda canlanýyor
terk edemiyorum bu hissiyatý
ana yol
cadde
sokak
lambalarýna kadar hatta
tüm nesneler
durmuþ kýpýrdamýyor
yalnýz senden bir komut bekliyor
geriye gitmek için
bakýþlarýyla devrim yapan sevgilim
elliler seksenler ne olursa olsun
ülkenin en iyi özelliði yolumuz
senin
benim
asfalttan yolumuz olsun
bizim için yapýlmýþ bu yol
binlerce ödenekle
hayýrsever iþ adamlarý
ihalesini bizim için almýþ bu yollarýn
belki köprüden geçeriz balina gibi özgürce
sadece geçerken su fýþkýrtýrýz
aa arap suyumuz bitti yolda
su biriktirelim
kervana kadar dayanmalýyýz
dayanamassak
sahra misali
durup o ýssýz çölde birbirimizle yanarýz
suya yaklaþmayalým
çok deðerli artýk
onu da yakarýz
yirmi üçüncü asýrda belki hiç bulamayýz
of
hala düþlüyorum
çok özledim kendimi harap edercesine
var bir sebebi
vazgeçmedim hala
sarý saçlým
aylardan aralýk vazgeçmedim
kýr þu penceremi yalnýz bir vagon kalsýn
ona binelim
bulutlarda gezinirken bile
burnumda senin kokun var
araba alacak param yok
iþim yok
ya vazgeçelim
ya da
günümün tamamý seninle geçsin
mefisto gibi haykýran ecelim

Sosyal Medyada Paylaşın: