ne zaman bir umut bulup tutunsa ellerim bir gölgenin karaltýsý düþer yollarýma tutunamam savrulurum düþlerimden iþte o an titrek bir sokak lambasýnýn ucundan adýmý sayýklamaya baþlar gece üþüyerek sýzar teninden geçmiþ gelecek ise savrulur gölgelere karanlýk bir falcýnýn göðsüne saklý o kartýn bilinmezinden
ne zaman baþýmý koysam yastýða gözlerine sürme çekmiþ bir azrail beliriverir gözlerini diker bana gecenin içinden korkmam korkutamaz beni karanlýðý aksine büyülenmiþ gibi kendimden geçerim alamam bakýþlarýmý ölümün üzerinden iþte o an gizemli bir melodiyle alev alýr kulaklarým adýmý fýsýldaþýr sanki duvarlar uçuþur gidiveririm beni çaðýran en asi rüzgarýn peþinden
ne zaman biri sorsa halimi -ama öylesine- bir fýsýltýdan farksýz olur sesim anlamaz kimse halimden yýkýlmaya yüz tutmuþ virane bir bina gibi görünsem de dýþýmdan benim içimdeki her bir çatlaktan benim ruhumdaki her bir kýrýktan binbir hatýra savrulur ama görmez kimseler
ve o an konuþur duvarlarým benim aðlar hatta kahkahalar atar tutamam sýzar yine içimden geçmiþ gýcýrdayan her tahta dile gelir sesimden
bu yüzden dedim sen git git ama sakýn gelme peþimden nasýlsa duymaz kulaklarýn ne yapsam da görmez gözlerin beni hikayemi kendim anlatýr yine kendim okurum kýrgýn sesimden
ama
varsa biraz cesaretin yaklaþ yanýma dokun bana ancak o zaman bin asýrlýk bir acý nasýl haykýrýrmýþ anlatýr sana tenim eðer dayanabilirsen
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.