ACIMASIZ GURBET

ACIMASIZ GURBET
Farkýna bile varamadan gurbetin kucaðýnda geçti ömrümüz,
Bir iken, binlerce oldu büyüdükçe çoðaldý durdu derdimiz,
Anne, babanýn hasreti ile her gün yandýk sönmedi közümüz,
Hasretlik denen deðirmen de toza döndükte gören olmadý.

Sessiz hýçkýrýkla aðladýk durduk, küçücük körpe çocuklar gibi,
Uzattým eli mi tutan olmadý, öksüz, yetim kalmýþ çocuk gibi,
Býrakýp dönemedik, ekmek kavgasý sardý kanser hücresi gibi,
Nice gecelerimiz aç yatýp aç kalkmak oldu da duyan olmadý.

Düþtük gurbet sevdasýna yorgan döþek kapan terk etti sýlayý,
Bulamadýk kabuk tutmadan saracak kurtlanmýþ derin yarayý,
Sanki açlýktan sefaletten kýrýldýk geçtikte býraktýk baðý tarlayý,
Çekilmez dertleri ekmeðe katýk ettik, hal, hatýr soran olmadý.

Öldük kimiz kaldýk gurbette kimimiz gömüldük sýla topraðýnda,
Uyuyunca dert biter sandýk, dönüp durduk küf kokan yataðýnda,
Sobalar tütmez, kuþlar ötmez oldu garip kalan baba ocaðýnda,
Yüreðimiz de kopan feryatlarý, duyupta teselli verenler olmadý.

Ocaklar mahsun, boyunlar bükük içimiz de kapanmaz yaralar,
Çekilen hasreti özlemi dolduramýyor çil çil kazandýðýn paralar,
Sýlaya hasret, memleketine özlem duymasýn yetiþen yavrular,
Memleket sevdamýzý anlayýp sýlaya dönelim diyenler olmadý.

Sosyal Medyada Paylaşın: