Dönüþtüðün kansere, Dövüþtüðün bu unsura bir kimlik, Somutluk, Bir tarih, Varoluþsal bir kâðýt, Uygunsuz, usulsüz, lüzumsuzsun evvelâ, Bunca karanlýk meþguliyetin, Þu belirsizliði derinleþtirmek; Yoksa hasta olmayan zihnini sözde iyileþtirmek mi? Kalbini, ruhunu, düzensiz hayatýný, Çýrýlçýplak ortaya seren kelime öbekleri, Ve ciddiyetin ve fütursuzluðun, Ve huzursuzluk söz konusu, Peki ya lafýný açmadýðýn þeyler, Hani bahsi geçince gözlerini kaçýrdýðýn... Beynin, dilin ve kalbin arasýnda bir kördüðüm, Kendinden oluþan bir çöldesin, Anlaþýlsýn, hissedilsin, çözülsün istemiyorsun hiçbir þeyin, Saklý olmak, yasaklý kalmak, Hesapsýzlýkla savrulmakta deðil derdin, Peki ne için çekerdin bu kaskatý dumanlarý içine, Peki ne için yaþardýn bu paslanmýþ hayatý, parlatýp parlatýp.
Bu aptal yazýlardan kurtul, Kâðýtlarý katla, buruþtur, Çöpe at, Ya da küllüðünde, Acýlarýn eþliðinde, Cebelleþtiðin sigaranýn ateþinde yak!
Ciddiyetsizliðimize uzun, kaba, canavar kelimeler, O ses tonlarý, o utangaçlýklar, Yüzsüzlüðümüze bir örtü, Ýsimsiz herþey, öyküsüz, Nedendir epeydir, nedenli kendimizden ürkeriz, Kuþlara ýslýk çal, Bulutlara iç çek, Gülü, kokusunu, dokunuþu anýmsa, Ne yapabilirim ki, yarýmsan, Gerçek, gerçektir iþte. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.