Kendimde görmediðim resmimdeki hevesi.
Yazdýðýn na’týnýn sözlerinde sen varsýn.
Unutur mu yüreðim, kar beyazý nefesi.
Bu karýþýk ömrümün, düzlerinde sen varsýn.
Bir içli güfte gibi, yapýþmýþsam diline.
Gönlüm çoktan alýþtý, senin garip haline.
Sözlerin yel estirir, savrulurum külüne.
Yürüdüðüm yollarýn izlerinde sen varsýn.
Ürperen sarý tüyüm, diken diken ayakta.
Býrak gamla kederi, aklým dimaðým þokta.
Bir yokla yüreðini, var mý benden bir nokta.
Gizemli bakýþýmýn, pozlarýnda sen varsýn.
Kaç oldu ki saymadým, baþýmý dönderdiðin.
Lafýmý bile bile, çevirip sündürdüðün.
Türlü türlü acýný , soðutup dindirdiðin.
Dertlerin çözümünde, özlerinde sen varsýn.
Seni nasýl kandýrýp verdilerse yanýma.
Çöktün durup dururken, girdin gönül hanýma.
O da yetmiyor gibi, niyaz ettin canýma.
Birisi’ nin yemyeþil, gözlerinde sen varsýn.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.