Ben adam olmam biliyormusun Kýrgýnlýklarým artsa da býrakamýyorum kimseyi Ýçimde hep bir acaba var Acaba doðru yoldamýyým, Acaba gerekenleri yaptým mý? Acaba hatalý benmiyim? Acaba,acaba,acaba!!! Neden bu kadar üzgünüm Ve herþeyden ben suçlu. Kendimi bana böyle hissettiren ne? Ruhum dipsiz bir kuyu. Uzun süre kýzamýyorum kimseye. Bir yol olmalý diyorum bir yol, Kalpten kalbe giden, Paslarý silen, Kýrgýnlýklarý gideren. Aradýkça yolumu,kendimi üzüyorum. Hiç bitmiyor üzülmelerim, acabalarým. Arayýþlarým en çok beni yýpratýyor. Býraksam herþeyi kendi haline Ve herkesi kendi yoluna. Olmuyor ki! Ýçimde kalbimin ortasýnda beni sýkýþtýran bir þey var Bu iþi düzelt diye ruhumu daraltan. Sanki bir lanet var içimde, Kötü bir þey deðil ama beni yastýða darýltan. Ahh hiç düþünmesem ve kalbim huzurla dolsa Sevgiyi aramasam,o hep karþýlýksýz olsa. Ben mi çok karýþýðým yoksa hayat mý dolaþýk. Çýkar mý karanlýktan,beni rahatlatan bir ýþýk. Herkes hisseder mi gerçekten Güzelliði,sevgiyi ve huzuru bulmanýn zorluðunu? Ben acabalarýn kýzý Hep peþindeyim onun. Zorlaþtýkça deðerlenir,kaybetmek insana zor gelir. Mevlana desinler bana,sevgisiz hayat yitiktir. Ahh Rabbim! Ahh Rabbim! Önce seni seviyorum, Beni sensiz býrakma diyorum. En çokta içime verdiðin Sevmeyi çok seviyorum. Ýnan ki sevgili dostum,acý verse de bazen Ben herþeyi ve herkesi tüm kalbimle seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesude Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.