Yusufiye’deymiþsin, Medrese-i Âlâ’da, Bir yaz, bir kýþ ve dahi iki koca güz Hafýz. Can bekanýn derdinde; el âlâ-yý vâlâda. Deðiþen yok burada, iki ters, bir düz Hafýz.
Þimdi küflü duvarlar her gün çizik okuyor. Voltalarýn avluda kýsa adým dokuyor. Kandýra Osman Saraç adlý bir gül kokuyor. Hayatý esaretin imbiðinden süz Hafýz.
Gözlerin uzaklarda hayallere dalarsa, Ýzin ver yüreðinden celalini çalarsa. Ruhsarýn seccadede sýrýlsýklam olursa, Sabýr boncuklarýný tespihine diz Hafýz.
Ýsyan çýðlýk atarken, bulunmazken duyaný, Tevekküle sýðýnmak mevzunun güzel yaný. Elbette bir eksiktir sen yoksan er meydaný. Bizde kýlýç kalemdir, savaþan da söz Hafýz.
Namert için cazibe; paradýr, güçtür, ündür. Kötü gün maskelerin yere düþtüðü gündür. Sýrtýný dönenlerin yeri sürgündür, sindir. Kara kaplý defterin önsözüne yaz Hafýz.
Adýna vatan denen yüce sevdamýz ayný, Üstünde dalgalanan kutsal verdamýz ayný, Uðruna öldüðümüz özgür ferdamýz ayný. Tatmayanlar ne bilsin; bu bambaþka haz Hafýz.
Mücella Pakdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.