YUMRUK KADARDI

" Yumruk Kadar " diyordum.
Ufak tefekti,
Yumruk Kadardý.
Bir yürek vardý ki onda,
Cismi kadar vardý.

Gözleri kara, gece gibi,
Geceyi yýrtan bin mumluk fardý,
Dosttu, sevgiliydi, yar’dý.

Saçý simsiyah,
Yüzü pýrýl pýrýl,
Nurlar akardý.

Sevecen, merhametli,
Bir o kadar þefkatli,
Altýn gibi bir insan,
Tam yirmidört ayardý.

Nisanda yaðmurdu,
Yanmýþ yüreklere, Temmuz da kar’dý.

Þairdi Yunus’ca, Emrah’tý Türküce,
Dadaloðlu olurdu Toros’ta,
Mevlana’ydý Konya’da,
Erzurum’da bardý.

Haklýyý sever, Hakk’ý sever,
Zalime þamardý.

Gurbet insanýydý derviþçe,
Yoktu hýrkasý, yoktu þalý,
Dertli bir hasta görse,
Onun kadar yanardý.

Seviyordum onu, yumruk kadardý,
Dua etmesini ondan öðrendim,
Daha dünyada iken,
Duamla eminim, Cennete vardý.

" Yürek Yumruk Kadar " derler,
Kendisi yumruk kadardý.

Sosyal Medyada Paylaşın: