ek
Bilinmeyenli Denklem
Ölüm diye bilinmeyen , bir diyardan dönüyorum
Yaþamý ellerimle yoðurup gittiðim yol.
Arapsaçý , dolaþýk labirentler geçerek
Kendimde kaybolarak, her hücreme girerek.
Silerek hafýzamý , formatlayýp yeniden
Yolumu yitirerek, nasýl yeniden buldum
Gerçeðin ötesinde , inanýn , bilmiyorum.
Yaþama endiþemi ne ara düþürmüþüm
Hissettiðim o derin huzur mu ,hangi duygu.
Tanrýnýn huzurundan ne diye kovulduðum
Nasýl kurtulduðum sýr, cehennem kapýsýndan.
Topraðýn serininde ,aklýmda buz tuttuðum.
Nice yalanlarýna kandýðým oyunlarýn
Ortasýnda kaldýðým gerçekleri bilerek.
Doðrudur.Ama hangi Marko Paþa dinler ki,
Rüzgar olup dalýndan kopardýðým hayatlar
Altýn olan yapraklar koptuðunda inler ki.
Saymadým gönlümde kaç vefasýz uyuttuðum...
Kalmadý bilmediðim hiç bir sýr , bir asýrdýr
Gönlümün ortasýnda sevgi sandýðým hasýr
Zenginleþenler sanma ,sevgiden de zengindir
Umman gibi gönüller aslýnda çorak , bozkýr..
Kusura bakmayýn hiç yemeyi unuttuðum
Kaldý büyük lokmalar,küçük þeyler yuttuðum.
Düþünmekten bihaber akýl denen nesneler
Ömrün hýz kazandýkça kapanýr mesafeler
Sonsuzluða bir kanat...varýþ noktasý mahþer.
Gönül topraklarýma diktiðim çalý çýrpý
Sevda aðacý olur gün gelir arþa deðer.
Önüne katýldýðým deli rüzgarmýþ meðer
Anladým ki bunca yýl , kendimi avuttuðum...
Ýzmir-aralýk 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.