Bazen erken çýkarsýn, yine de geç kalýrsýn, Hýzla akan hayatta bir hayal kuramadým. Ýnsan çok þey ister de; nasipteyse alýrsýn, Þansým yaver gitmedi, hedefi vuramadým.
Can alýcý kuþlarýn yüksektedir yuvasý, Sýladayken solurum sanki gurbet havasý, Hasretlikler bitse de, bitmez gönül davasý, Sevmemeye ant içtim, sözümde duramadým.
Sükûtun aðýrlýðý çýðlýðýmý bastýrdý, Suçluluk yaftasýný boynumuza astýrdý, Ne kadar kaçtýmsa da, bir tenhada kýstýrdý, Sapladý hançerini, hiçbir þey soramadým.
El attýðým kurudu, goncalar erken soldu, Herkese þifa olan, bana bir zehir oldu, Ne kadar enkaz varsa, hepsi içime doldu, Dertlilerle oturdum, dertsizi aramadým.
Hakir gördüler beni, kibrine yenilenler, Yolunu bulamadý, muttaki denilenler, Yük altýnda ezildi sýrtýna binilenler, Ne kadar istesem de, hiç hayra yoramadým.
Ayrýlýklar oldukça, âþýklar da yanacak, Kimisi görmeyecek, kimi deli sanacak, Vuslatýna erenler, belki suya kanacak, Ömür nasýl da geçmiþ, farkýna varamadým.
Sabri Koca
*muttaki: Allah’tan korkan
Teþekkürlerimle......
Öyle çok acýdý ki, kalbim her sevdiðimde Kimse yanýmda yoktu, dizimi dövdüðümde Sana olan sevdamý, herkese övdüðümde Ýstesem de bir türlü, gönülden saramadým........ Kardelen-1
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.