Hýzla soðuyorum
Insanlardan...
Yüreðim,
Buz tutmaya devam ediyor!
Aslýnda ölüme koþmak gibi bu
Herkesten uzakta...
Sessizce...
Ve karanlýðý da sürüyor
Bir taraftan hayatýn.
Gündüzün güneþini bulut kesiyor,
Gece desen,
Ay karanlýk!
Ruhuma hasar veriyor
Biraz daha, her gece,
Baþlayýp bitmeyenler...
Yarým kalanlar...
Üstüme çöküp, gitmeyenler...
Vaktinden önce gidenler...
Henüz vakit varken
Gelmeyenler...
Sürüyor iþkence!
Dýþarýda bir deli yaðmur,
Belki bana aðlýyor
Gök yüzü;
Sel suya karýþýyor her yer.
Ardý adýna þimþekler çakýyor,
Iþýk yakýyor
Karanlýk geceye.
Içine düþtüðüm sessizliði
Deliyor gök gürültüsü!
Kâbus gibi bir hayat
Sesim çýkmýyor, imdat!!!
Yaþamakla imtihaným
Kýyasýya sürüyor her gece!
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.