Gece göz kýrpýyordu yýldýzla Sevinçle ýþýldayan dolmuþ aya Hubel’in üzerine kabenin gölgesi devrilmiþken Tarih yeniden yine vahiyle yazýlýrken Aðlayan bir yetimin sesi duyuldu geceye yayýlan Emin bir kadýndan gelse de bedeni Zarif ve narin bir kadýna emanetti þimdi
Ayrýlýp gitti çöle tanýdý bedevileri Çöl gecelerinde tattý özgür kiþiliði Kim derdi ki secde etmediði sevemediði O kaygýsýz ve umursamaz Hubeli Lat Uzza ve Menat’ý devireceðini Oysa masum Meleklerdi 4 adet çölde Sonradan baþladý bu meleklerin Putçuluk serüveni Masum duygulara ses çýkarmayan iyilerin Umursamazlýðýndan þirk türemedi mi?
O henüz özgür bir KUL olmadan önce Herkesin güvendiði bir emindi.. Önce Bedevi yollarýný tanýmýþtý Kurallarý güç ve öç olan Yerine Þehrin vahiy bulvarý bu Hakla batýlý ayýran ve sýratý kurulan Ya bedeviyetin patikasý kazanacak Ya Medeniyetin sýratý hayra açýlan Ayet ayet Sure sure dokunan Tevhit gömleðini giyecekti Mekke Yusuf’un kana bulanmýþ arkadan yýrtýlan Ama umutvar olan ve intikam almayan Kardeþlerini ve Züleyhayý afla buluþturan Yeni yine geldi o an.
Medineli Yahudilerdi ilk bunu anlayan Ancak hakký alaya alan… Kim kaldýracak topraðý Vahyin acýmasýzca üstüne atýlan Kim yazacak kasalara masalara sýralara Fatihayý Taþýyarak Mezartaþlarýndan Muvahhit hayata? Kim anlardý ki yetimi en iyi Yada çöle gömüleni Bir yetim elbette o Mekkeli…
Abduhuyu Kainatýn Efendisi boðdu Rasulü Sultan boðdu Miras býrakmayan ve olaný yetime veren Bir Elçinin Sünnet mirasý Bir pipi derisi ve yalanmýþ tabaktý Ondan geriye emin oluþu ve insanlýðý deðil Bir kýlý bir tüyü bir de abasý kaldý Ümmeti hala anlamadý kutsal olan emaneti Sarýk aba sopa eþya deðil Ümmetin yetimleri idi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayhan Özcimbit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.