Yüzüne baktýðýmda sessiz kelimelerdi okuduðum,
Asra yakýn bir hikâyenin dibacesiydi,
En yalýn ve dokunaklý anlamlarýn ifadesiydi,
En derine iþleyen bir sýzýydý duyduðum.
Tufaný dinmiþ bir dað baþý sessizliði,
Ýzleri görünür koyak ve yamaçlarda.
Bozkýrýn çýðlýðýný ancak bu yürek duyar,
Ve etrafta dönen kimsesizliði.
Bilirdin zamanýn topraðý nasýl öðüttüðünü,
Tohumun can taþýdýðýný,
Fidanýn meyveye döneceðini,
Suyun bir çocuðu nasýl büyüttüðünü.
Gezdiðin her yere izler býraktýn.
Ve taþýdýn göz aydýnlýðýný bir yaðmur gibi.
Bir de suyu kesilince pýnarlarýn,
Karanlýðýn içine bakar gibi bakardýn.
Kapýlar, kapýlar neden kapalýdýrlar?
Bir týkýrtýya hasret kalýr kulaklar!
Duvarda asýlý yadigâr fotoðraflar,
Gün ýþýðýnca sýcak hatýralara açýlýrlar.
Belirsiz gölgeler geçer pencerenden,
Beyaz perdenin iðne oyasýnda gezen
Yürek özleneni görmek ister.
Ve sonra sorardýn; neden, neden, neden?
Türküler tekrar yakýlýrdý dilinden.
“Yastadýr da deli gönül yastadýr,
Gelir diye kulaklarým sestedir.”
Ýçerin büngülderdi ve ancak bu gelirdi elinden.
Anlattýn vakur ve dingin duruþunla,
Dünyanýn anlamý nereye çýkar,
Hülasasý gözlerinin iniþindeydi,
Derin bir ýrmak gibi akardýn her susuþunla.
Son vardýðýn yer baþkaydý öncekilerden,
Söylediðin anladýðýmdan çoktu.
Takat yoktu da yaþamak iyiydi, her þeye raðmen.
Ellerin neden soðuktu her zamankinden?
Artýk sükûtun buhur ve gül kokulu,
Vedalaþmaya dil varmaz,
Aðlamaya hâl kalmaz,
Ve baki âleme çýkmýþtýr yalnýzlýðýn müþkül yolu.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.