Evimizin önündeydi.
Cývýltýlý günündeydi.
Sanki köy düðünündeydi,
Neþen boldu dut aðacý.
Bilen yoktu, kaçtý yaþý?
Gördü kaç baharý, kýþý.
Eþi, dostu, arkadaþý,
Bizi bildi dut aðacý.
Týrmanýrdýk, sarýlýrdýk.
Yuva yapar kurulurduk.
Çýka, ine yorulurduk,
Bize yoldu, dut aðacý.
Kuþlar konar ötüþürdü,
Yere meyve düþürürdü,
Gaga vurup bölüþürdü,
Tadý baldý dut aðacý.
Dalý vardý dörtlü çatal,
Sanki yuva yapmýþ kartal.
Yaþananlar þimdi masal,
Hayal oldu dut aðacý.
Dut aðacý, dut aðacý,
Günler geçti tatlý, acý.
Çocukluðun hoþ andacý,
Sende kaldý dut aðacý.
Kumkuma baþýnda esen,
Sensiz kaldý þimdi mesken.
Ýflah olmaz seni kesen,
Bu bir züldü dut aðacý.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.