Ben bir çobandým. Oyuldu gözlerim. Kýrmýzý karanfiller suladým , Gözyaþlarým yok benim Bedenimi orman kuþlarýna Ruhumu ölenlere verdim. Canlandý iki gözüm Kirpiklerim karanfil yapraðý sardý topraðý Akmaz oldu Bakmaz oldu Söyle bana Artemis nerde gözlerim. Ben ölmedim bilesin. Direndim. Kan kýrmýzý renge girdim. Çift karanfil oluverdim . Zalým tanrýça, çok mu piþman þimdi. Oyulan taþ deðil, Benim gözlerimdi.
Ömer Yalçýn 10/12/2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.