Bir seher vaktinde, gönlüme daldýn
Þems-i cemalinden, haz kaldý bende.
Leyla mýydýn neydin? çöllere saldýn,
Mecnun’a dönmeye, az kaldý bende.
Sinemin solunda, gönül sarasý,
Aþk denilen buymuþ, sevda karasý.
Bir ýþmar ettin ki, kirpik arasý,
Þule gözlerinden, iz kaldý bende.
Çözüldü baðýndan, dizimle belim,
Kalbim güpür güpür, terledi elim,
Beyan edemedim, tutuldu dilim,
Ýlan-ý aþkým da; giz kaldý bende.
Ne çetin ateþmiþ, yar senin çýngýn,
Hiç mi insafýn yok, bu nice yangýn,
Harýn cehennemden, vallahi zengin,
Sönmesi imkansýz, köz kaldý bende.
Yaktýðýn ateþler, sana da döner,
Gönlün tutuþunca, sanma ki söner,
Beraber yanmaktý, sevdada hüner,
And olsun dediðin, söz kaldý bende.
Tabipler zannetti, yangýn soðumuþ,
Yangýným Kerem’den, meðer çoðumuþ,
Aþkýn yanýðýna, merhem yoðumuþ
Sönmeyen müdavim, sýz kaldý bende.
Bir ateþ yaktýn ki, dinsiz imansýz,
Yanýyor Figani, issiz dumansýz,
Öyle tutuþtum ki, sana zamansýz,
Sanmaki yanmadýk, öz kaldý bende.
Ozan Figani (Erdem Gümüþ)
09.12.2020
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.