Sonbahar akþamýna hazýrlanýrken güneþ
Þu gönlümü zülfüne baðlayaným Dilrûba
Zaman mesrûr etmezken ruhumda kör bir ateþ
Gölgemde hüznü bile daðlayaným Dilrûba
Varlýðýn susuzluðum içten içe acýtýr
Endamýn aynalara bin kez dönüp bakýtýr
Yorgun zihnime þevkle gülüþünü akýtýr
Taþtýkça benliðimde çaðlayaným Dilrûba
Geçmediðin gün olmaz muhabbet diyarýmdan
Umut nefese yýðýn tükenmez þiarýmdam
Kayýp gidersen eðer gülþen-i baharýmdan
Sürgünümü yönüne y’eðleyenim Dilrûba
Hatrýnla âbâd benim, ince marazýn serde
Akýl yürüteceðim ne kalp var ne göz derde
Can suyu niyetine sen þâd olup ’’yeter’’ de
Mes’ul olduðum hâli saðlayaným Dilrûba.
Ýçime sýðdýrdýðým bir hayat bir de ölüm
Çok kez alnýndan öpüp kokladýðýmsýn gülüm
Ziyânkâr çýkan sözden sana gelirse zulüm
Seninle, senden önce aðlayaným Dilrûba
Nezahat YILDIZ KAYA