Ýþte gidiyorsun ...
þimdi bütün ayrýlýklarýn hesabýný
benden soracaklar,
ben ki
ne böbürlenirdim
benim seni sewdiðim gibi
hiç bir kimsenin
hiç bir kimseyi sewemeyeceðini anlatýrken ...
we þimdi sen gidiyorsun ...
sokaðýmda bir ölüm sessizliði.
ellerim þimdiden baþladý titremeye!
týpký yüreðim gibi...
hayat werdiðin,
düþlerimizle eskittiðimiz,
tüm utanmazlýðýn we sabahý bulmayan sewiþmelerimizin,
çocukça kawgalarýmýzýn
yaþandýðý bu odadan gölgeni bile alýyorsun!
sokaðým bir ölüm sessizliði
keza bir o kadarda,yapayalnýz kalacak bir yüreðin feryadý ...
we bu sessizlik
’dað gibi bir adam’ý yerle bir ediþindir ...
bu sessizlik
giderken býrakacaðýn
yüzlerce cewapsýz soru,
we yüreðimin parmak izleridir ...
kahretti beni
’unut gitsin’ der gibi dewrilmiþ kirpiklerin.
iþte gidiyorsun ...
we sen bunu çok iyi biliyorsun
birazdan sol yanýma düþeceðim
yaramýn olduðu,
seninde öksüz koyduðun yere... wurduðun yere!
bir awuç gözyaþýdýr bende býraktýðýn
sebebsiz fýrtýnalarla sawrulacak,
sonu gelmez dalgalarla boðuþacak
’zawallý’
yýkýlmamýþ
ama
aðýr mý aðýr yaralý bir adam.
hadi tebrikleri kabul et!
senin eserindir daha niceleri ...
Ýþte gidiyorsun ....
demek gidiyorsun!
git,
hadi durma daha fazla
git wazgeçilmezim ...
ama unutmaki,
mezarlýklar senin gibi wazgeçilmezlerle doludur...
((bu da geçer be yaralý yüreðim...BUDA GEÇER!))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.