DELİ GÖNÜL

Güz yapraðý gibi, savrulup duran.
Biraz durul hele, ey deli gönül.
Sevda derindedir, sýzlýyor yaram.
Biraz durul hele, ey deli gönül.

Bazen mehtapta yýldýz olursun.
Bazen fýrtýnayla, boran olursun.
Þu canýmý benden, çekip alýrsýn.
Biraz durul hele, ey deli gönül.

Gözlerim yaðmur gibi yaðarken.
Aþkýmý hayalde, düþte ararken.
Sevdamý kurda, kuþa sorarken.
Biraz durul hele, ey deli gönül.

Aþkým inler durur, sazýn telinde.
Aðrýlar sýzýlar, göðsüm solunda.
Kavuþmak hayaldir, yolun sonunda.
Biraz durul hele, ey deli gönül.

Ne desem durmazsýn, pare paresin.
Aþka susamýþým, her gün kanarsýn.
Vuslat uzak artýk, toprak olursun.
Biraz durul hele, ey deli gönül.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: