caným çok sýkkýn avunmak için ne lazýmsa yaptým koþtum yürüdüm sahilde oturdum kýzdým öfkelendim yaðmura tutuldum nafile hiç biri kesmedi sahilde bir çýnar altýnda dedim anýlarým gelsin onlarla olmak istiyorum o kadife günlerim çabuk geçti yeter ki bana ait olsunlar acýsý tatlýsý yýllarým vardý dolu doluydu hepsi ne kadar hüzün ne kadar göz yaþý biriktirmiþim kimse bilmez yaðmurlarý sevdiðimi þemsiyesiz gelsin diye uykularým ya kuzularý sayardým ya da cama vuran damlalarý tam bir gurbetti günlerim kimsesiz yaz yaðmuruydu az önce geçen ömrümü serdim yaðmura kendimi verdim akþam rüzgarýna elimden tuttu gök kuþaðý þehrin çýkmaz sokaklarý sevdi yalnýzlýðýmý bir yaným anýlar bir yaným hüzün yürüdükçe uzuyordu yollar hatýrladýkça üzüyordu anýlar...
mustafa kaya 06.12.2020 / vaniköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.