GÜNEŞ ÖĞRETMENİ VURMUŞLAR

GÜNEÞ ÖÐRETMENÝ VURMUÞLAR
Yusuf Yýlmaz
Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Aðlayan bir çocuk olmuþum.
Hýçkýrýklar bir mýh gibi beynime vurup duruyor.
Baþýma kaynar sular dökülüyor.
Delirmek üzereyim.

Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Aydýnlýk gitmiþ karanlýk gelmiþ..
Kara bulutlar sarmýþ göðü.
Ay kaybolmuþ.
Üþüyorum.

Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Okulunu kapatmýþlar.
Çocuklar sahipsiz kalmýþ
Çocuklar güneþsiz.
Çocuklar yetim .
Güneþ yere uzanmýþ,
Kanlar içinde.
Çýldýrmak üzereyim.

Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Dumanlar tütüyor.
Neresi yanýyor acaba?
Silahlar hiç susmuyor.
Köpekler havlamýyor.
Burasý ne biçim köy?

Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Her taraf kan.
Bir tarafta plan defteri,
Öbür tarafta kalemler.
Yeni aldýðý gözlüðü kýrýlmýþ.
Parmaðýnda altýn yüzüðü,
Pýrýl pýrýl parlýyor.
Belli ki yeni niþanlý,
Belki de niþanlýsýnýn haberi yok.

Güneþ öðretmeni vurmuþlar!
Yüreðim kan aðlýyor.
Güneþi söndürdüler.
Nasýl haber versek?
Baba sabýrlýdýr.
Ana yüreði buna nasýl dayanýr?
Ne desek,
Ne etsek,
Nasýl haber versek?
Bilemiyorum. Bilemiyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: