Ağlıyordu veda ederken

AÐLIYORDU VEDA EDERKEN

Bir aksam çýkýyordu evden
Ne dur diyen vardi nede git,
Sessizce yürüyordu erden
Ne kal diyen vardi nede yat.
Menzilini belli etmeden.

Aile yoksundu düþünceden
Hepsi yaþýyorlardý gel git
Biri bakýyor pencereden,
Soruyor ona mütereddit,
Duymadi uzakti menzilden

Kar yaðýyor, hafif inceden,
Vermiyordu yiðide geçit,
Yaðan kar önceki geceden
Yoruldu, ariyordu binit,
Haberli olsaydý önceden.

Kulaðý kabardý inceden,
Bakti resmi giyimli zabit,
Yürüyor arkaya bakmadan,
Soruyordu nereye yigit,
Kovuldugunu bildirmeden.

Yolcu yolunda dedi birden
Edenler olmalý koca it,
Dedi yalnýzlýk ezelden,
Kar tipiye çevirdi þedit
Dedi ben kalamam menzilden .

Menzil nere, anladý halden,
Dedi taþla çevrili lahit,
Ne iþin var yaþamak varken
Dar ettiler oldum çok ifrit.
Agliyordu veda.ederken.

Faydasi yok nankör kediden,
Fitne ficurdan olmaz mürit,
Düþünün mahþeri þimdiden
Selimiyi üzmeyin müfit,
Size fayda yok necibeden.

03.12.2020 21.34 Ben Selimi ( Ömer Kýlýç )
Sosyal Medyada Paylaşın: