Ay Bulutta Girerken Agliyordum.

AY BULUTA GÝRERKEN AÐLIYORDUM.

Neydi geçmez sýkýntýlar,
Yüreðimdeki sýzýntýlar,
Kafandaki takýntýlar,
Çözülmeyen bunaltýlar,
Hazanda açan kasýmpatýlar,
Üzerine çullanan karabasanlar,
Görülmüyordu yüzdeki parýltýlar,
Nereye gitmiþti gözlerdeki ýþýltýlar,
Kayboluyordu gözdeki son ferler,
Neydi o soðuk soðuk akan terler,
Ansýzýn gelecek bir kurtarýcý bekler,
Bunu anlamayan koca koca eþekler,
Yardakçýlarýn sopalarý ile bok deþerler,
Bilmezler ki kendi çukurlarýný eþerler,
Bindikleri dalý kendi elleriyle keserler,
Okumuþlar ama adam olmayan evlatlar,
Unutmayýn bir gün baþýnýza gelecek bunlar,
Ah babam diyecekler ama nafile soysuz itler,
Üç kuruþluk mal için aðlýyordu solan çiçekler.
Buna dayanabilir miydi kocaman yürekler,
Yardakçýlar ve maþalar sonunuzu acý hüsran bekler.

Ay buluttan çýkýnca gülüyordum,

Neydi aðlarken sevincimin nedeni,
Beklemeyin vefasýz yâri gördüm dememi,
Geçmeyen sýkýntýlar bitmiþ miydi hani,
Sanki tanrý istiyordu peþinden gitmemi,
Umutlarým götürüyordu oralara beni,
Bir ürperti sarmýþtý katýlaþmýþ bedenimi,
Dinmeyen gözyaþlarý yitirmiþti önemini,
Artýk paylaþacak birileri vardý kederlerini,
Unutmak istiyordu üzüp üzüp gidenlerini,
Oradakiler anlýyordu Selimi’nin deðerlerini,
Yaþamak lazýmdý kalan yýllarýn diðerlerini,
Herkes istiyordu þairin artýk gülmesini,
Ýstemiyorlardý eser býrakmadan ölmesini,
Þair çizmiþti ölmeden önce hedeflerini,
Umutla açýyordu parçalanan defterlerini,

09.10.2020 05.23 Ben Selimi( Ömer Kýlýç)
Sosyal Medyada Paylaşın: