çýkmaz sokak gibiyim bazen
ne iþim var burada dercesine
kaldýrýmda ot biter
manzaram üç beþ hane..
ne kadar büyüsem de cadde olamam mesela
hele ki ýþýklý kavþak
asla
duraðým olsun isterdim en azýndan
gelenim
gidenim
yolcum olsun isterdim
otobüs bekleyenim
bazen kendimi avutuyorum
þehrin gürültüsünden uzaðým diye
ama þu U dönüþü yok mu
umudu kemirmekte
ne vakit bahar açsa kýzlarýn eteði
mazgallarýmda bir telaþ
bir heyecan
üzerimden geçecek diye
fýrfýrlý eteðiyle bir nisan
ama yok
çünkü çýkmaz sokak yazýyor tabelamda
kaldýrýmlar ýssýz
ve hep soluk lamba
çýkmaz sokak gibiyim
kimsenin çýkmak istemediði
kör bir sokak
hiçbir yol tarifinde geçmeyen
köþeyi dönme ihtimali olmayan
ama adým atýlmamýþlýðýma inat
umuda çiçek açan
bazen soruyorum çiçeðe
hani taþlarýn arasýndan
aralýk" bulup açmak
baharý getirir mi diye..