Ayak Ucu Sesler
“Bir gün öylece çýkýp gelecek...
ve tüm bu yaþadýklarýmýz bir nihayete erecek “
O bir gün hiç gelmedi !
Nihayete eremedi hiç bir umut …
O bir gün çýkýp gittiðinde,
“gelecek” te peþinden sürüklenmiþ meðer
nihayetinde,
“gelecek gelecek...” diye süründüðümüz þeymiþ kader
O çýkýp gitmelerin hemen ardýndaydý ayak diremeler
O gün orada avazýmýzý söken; ayak ucunda kalan tüm sesler
O’ndan miras, gelecek terennümünde tükenen düþler..
O !
O diye seslendiðimiz, buðulu camlarda boynu büken dönüþler..
Hep geç kalýrým gelecek olana, gidiþi daha demindi oysa
Hep meç kalýrým gelmiþ olana, olanýn gidiþi daha derinmiþ oysa
“Bir gün öylece karþýlaþýr mýyýz ?” dediðim otobüs duraklarý,
Dakikaya aylar doðurtan hep soðuk hep ýssýz limanlar
Çýðlýk çýðlýða martýlar, sabahtan aldýðým gevrek elimde bayatlar
Seni tutamayan ellerim, umulur mu hangi sevinci haylar ?
Bir gün öylece yol aldýðým kaldýrýmlar, kesik kýrýk o taþlar
umulur mu yeniden konuþsun ?
Umulur mu senden bir selam ile tak tak o taþlar?
O son adým!
Son adýma bulanan balçýk deryasý kýrýk kesik o taþlar
Adýný adýmladýðým o taþlarda feryadý ökseye yapýþan ahlar
S(y)N
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.