kibirlendi ahþap merdivenler
çürük kahve kokusuyla gýcýrtýsý sindi
kadim-i zaman dolun’ayýna
aralýk kalmýþtý gözleri yeni yýl takviminde
aslýnda hiçliðin nazarýnda baðýmsýz ve yok’suz düþler görüyordu merdivenler
çivisiz tahtalarýn eriyen basamaðý maðrur uçurumlar üzerindeydi
ucu tutulmaz boþluðun
dünya ile denklemi tamamlanýyor
ahþabýyla sonlanýyordu akdi merdivenlerin
turuncu renkli kýþlar giydirmiþti asýrlara yalýn ayak
içi dýþý açýktý etkilerin parmak uçlarýnda
ve silik yazýtlar süslemiþti tümceden basamaklarý
tahammül çýðlýðý duyulmuyordu ölürken trabzanlarýn
bir devirdi kibirli köþkün ahþap merdivenleri
üþüyordu çatallý ve renksiz yongalarý
bir hamleyle atýlýrken kývýlcýmý
yüreðinin alevine düþü’yordu zaman
sessizce geçiyordu evin hanýmlarý makberinden
kalmamýþ fýrsatlarla sözlendi þiir
çünkü
-hiçlik-
-yokluklan iyiydi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.