YORULDUM...

YORULDUM...
Bu gün, buram buram yalnýzlýk kokan, rengarenk çiçeklerin saða sola serpiþtiði ve hayata kuþ bakýþý bakacaðým,huzuru yudum yudum içime cekebilecegim gönül daðýna yürüyorum.
Gönül daðý, vermekte cömert olsa bile,
Çok karýþýk duygular var yüreðimde.
Evet, çok ama çok karýþýðým. ruhum karýþýk, düþüncelerim karýþýk,
duygular mý ? O karmakarýþýk.
Aslýnda hayatý yaþamak istiyorum.
Fakat !!! Hayatýn bana bazen yük olduðunu hissediyorum.
Yazý yazmaya baþladýðmda satýrlar arasýnda kaybolup gittiðim gibi, günül daðýnýn enginlerinde kaybolup gitmek, yok olmak, özleyip ve özlenmek istiyorum.

Bugün, gönül daðýnýn en tepesine çýkýp;
kuþ bakýþý hayatý ve hayatýmý izlemek. Karatopraðýn seccadesinde saatler boyunca Secdeye kapanýp, hamd’ etmeyi, ellerimi semaya kaldýrip yaradan mevlama dua etmeyi istiyorum.

Hayatýmý yoranlardan Yoruldum.
Sevgiye aç olmaktan deðil, yüreðe zahmet veriyor olmaktan yoruldum. Konuþmaktan deðil, anlaþýlamamaktan, düþündüðüm hiç bir þeyi, hiç bir zaman ve hiç bir þekilde ifade edememekten sýkýldým.
Yoruldum yoruldum...
Her ne kadar yoruluyor, býkýyor ve sýkýlýyor olsam da köþeye çekilip, hazin sonu beklemeyi de bir türlü beceremiyorum.
Beðenilmek, taktir edilmek ya da göstermelik sevginýn cicili bicili yumaðýna sarýlmak deðil ki benim derdim.
Benim derdim; sadece ama sadece, bedenimin hüznünü, yorgunluðunu yalnýzlýðýn özgürlüðü ile bastýrmak.

Hem her þeyi yapmak, her þeyi yaþamak, zevk için bir kahve içince, yüzümde beliren tebessümü duvarda asýlý eðreti duran kýrýk ve kirli aynada görmek istiyorum.

Ama hayat iþte… Ne o, benim yakamý býrakýyor,
nede ben onu yaþamaktan vazgeçebiliyorum.
Ancak hayati, biraz da biryerlere not ederek yaþýyorum.
Yýllar boyunca, aþký sevdayý yazdým.
Yarýn ne yazarým, onu da bilmiyorum.
Ama ben, ömrüm olduðu sürece, satýr arasýnda kaybolmak ve hergün daha fazla yorulduðum hayattan giderken, geride kalanlara, sayýsýz cümle armaðan etmek istiyorum.(m.külte 2020 ekim)
Sosyal Medyada Paylaşın: