küçücük bir kedinin yokluğuna, alışamıyorum. şairşizofren
küçücük bir kedinin yokluğuna, alışamıyorum.
"Usulca sokulsam mý koynuna, Bilemiyorum. Bizim için çarpan, bizi mutlandýran bir can ellerimizde öldü, Gülemiyorum. Buz gibi idi bedeni, küçüðümüzün, yokluðunun, sýcaklýðý kalbimden bedenime yayýlýyor. Dokunamýyorum sana da. Ýçim yanýyor, dýþýmý katý tutmak zorundayým biliyorum. Ölüm görmeye annesinden alýþýk ben, küçücük bir kediye, dayanamýyorum... Hep kalbimin taþtan olduðunu söylersin, gerçeði bilmene raðmen. Kalbim deðil miydi, sana beni sevdiren. Ýçim yanýyor, yakmasýn seni de diye, gelmiyorum. her dalaþa dayanýyor da, taþ kalbim, küçücük bir kedinin yokluðuna, alýþamýyorum. _þairþizofren_tankutalp_
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.