Konstantinopolis

Ah istanbul kalmamýþ artýk eski sokaklarýn

Kalmamýþ havan kokun o þairleri  çýldýrtan medeniyetin

Haný nerde boðazýn geniz yakan keskin kokularýn

Nerde göremiyorum artýk aþýklarý dize getiren eski kýyýlarýný manzaralarýný

Yorgun bitkin bir Ýstanbul görüyorum

Ruhu kirletilmiþ satýlmýþ yaralý bir kadýn gibi terkedilmiþ

Bakýþlarýyla hayata köfür eden söven bir istanbul görüyorum

Kalmamýþ eski aþklarýn

Kalmamýþ uðruna þiirler besteler yazan aþýklarýn

Kalmamýþ aþkýndan kalemleri dize getiren þairlerin

Deðiþmiþ sesin sülüetin

Eski heyecaný vermiyor artýk boðazdan geçen vapurlarýn sesleri bile

Haný nerde duyulmuyor artýk kuru kalabalýktan
o vapur sesine karýþarak senfoniye dönüþen martý sesleri

Haný nerde göremiyorum o eþsiz huzur veren eski manzaralarýný

Haliçten bakýp topkapý surlarý

Galatadan suleymaniyeyi

Sarayburnundan üsküdarý

Yedikuleden rýhtýmlarý

Rumeliden hisarcik istinye sariyeri göremiyorum artýk

Duyamýyorum haliçin galata köprüsünden yankýlanan þarapçý sesleri

Yok artýk sabahýn ilk ýþýklarýyla açýlan balýkçý tezgahlarý

Kalmamýþ eski sen

Kalmamýþ eski senden kalan hiç bir þeyin

Aðlýyorsun yedi tepeden baðýrarak görün beni diyorsun

Ama görmüyorlar  duymuyorlar
çünkü iki gözün kurumuþ beton yýðýnýndan

Görmezler seni istanbulum

Göremezler çünkü kör olmuþlar... 

YirmiDokuzKasýmÝkibinYirmi
Faruk Fahrettin Özcanan



Sosyal Medyada Paylaşın: