NE GÜZEL ALIŞTIK !
NE GÜZEL ALIÞTIK
Ne güzel kirlettik dünyamýzý!
Lila rengini kaybettik ovalardan.
Ne güzel koruyamadýk!
çocuklarýmýzý ölümden ve açlýktan.
Geleceksiz koyduk torunlarýmýzý.
Ne çok doymadýk ölmeye ! ve ekmeðimizi bölmeye !
Griyi de kattýk gökkuþaðýna,
Ne güzel katlettik! ormanlarý bir avuç para uðruna.
Ne büyük evler yaptýk daðlarýn doruðuna .
Ne güzel sömürdüler emeðimizi!
Oh ne çok yakaladýk hamsilerimizi!
Bak Reis, ne çok yedi santim hamsiyle doldurduk takalarýmýzý!
Kimyasallarla fabrika atýklarýyla,
Bilerek, isteyerek ve duyarsýzca,
Ve umarsýzca ne güzel kirlettik! denizlerimizi.
Ne oldu altýn baþaklý buðdaylara?
Ne güzel alýþtýk! Ýsrail tipi kýsýr tohumlara.
Ne güzel satarýz topraklarýmýzý!
Ne güzel þehla oldu gözlerimiz!
Ve ne güzel lâl oldu dillerimiz!
Görmemekten, duymamaktan
Ve susmaktan.
Ne güzel çakalý jiplerimiz "Çukur"lu dizilerimiz var!
Depremli gecelerde, sýcacýk evimizde izleriz .
Bir bilseniz !
Ne hoþ ne güzel dizilerimiz!
Ne güzel yalnýz býraktýk! bir köþede,
Ninelerimizi, dedelerimizi.
Bayramlarda ne güzel tatillere gittik.
Ne güzel öpmedik ellerini!
Ne çok azarladik! ne güzel susturduk dillerini!
Ne çok alýþtýk hayýnlýða !
Ne çabuk alýþtýk kör karanlýða.
Ne güzel unuttuk! güzel günleri.
Barýþý, sevgiyi, aþký
Ömer Yalçýn
29/11/2920
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.