Yozlaşma
Karþýlýk buluyordu bir þekilde sevgiler
Zamaný biz tüketiyorduk, o bizi deðil
Gündem vefasýzlýðýn, ne yazýk þimdilerde
Yarýna umutla bakmak denilense resimlerde.
Eski þarkýlar hatýrlatýyor bize kendimizi
Nasýl da kapýldýk akýþýna hayatýn
Ýki satýrlýk bir deðeri bile yok insanýn
Yitirdik güzellikleri, tükettik giderek çevremizi.
Býraksaydýk bazý þeyler ayný kalsaydý
Mahalledeki o tozlu saha bir konuþsaydý
Akþamlarý mýsýr, boza hep satýlsaydý
Ruhunu katlettik hayatýn, bugünler yaþanmasaydý.
Cumbasýnda oturup eþini bekleyen teyzeler
Ezan vaktiyle açýlmýþ bakkal, sýcacýktýr ekmekler
Bir koþturmacasý vardýr ki o yýllarda hayatýn
Ýnsanlarýn her aný deðerli, mutlu ve hareketliler.
Çok gelirleri olmasý deðildi en mühimi
Bütçeleri dardý ama gönül geniþti
Komþuluklar esastý ve hayatýn omurgasý
Tebessümlü her bir yüz yaþama renkti.
Neden robota baðlandý hayat,ne bu soðukluk
Teknoloji deðildi ki favori, ona donuktuk
El emeði ile dönerdi iþler, maharetlerdi önemli,
Ruhu çekildi kentlerin topyekün, biz de yabancýlaþtýk.
Ne böcek, çiçek,aðaç ne de köy kaldý
Birer birer insanlar kentlerle sarmalandý
Yükseldi herbir yerden, mantar gibi binalar
Týkýldýk içlerine ki, sanki ceza yazdýlar.
Nasýl imrenilmezmiþ ki bahçeli þu evlere
Minicik bir balkon ile alýn size pencere
Yayýlýn kýrlarda desem, bilirim ki kýzýlýr
Açýk ceza evi gibi, insanlar çok sýkýlýr.
Bu nesil çok uzak kaldý;taþ,toprak ve dereye
Küçücük bir sinek gören hemen döner deliye
Þaþkýnlýkla bakarým da, elbet bu durum acý
Hayvan besleyememiþ çocuklar, nerden bilir Çomar`ý...
Alýn size tabletler, alýn size telefon,
Kulaklýðý çýkartsalar, gerekmezdi megafon
Bir el klavyesinde onun, kulaksa izoleli
Gözü bile görmüyor ki, yanýndan bir geçeni...
Ýstemem böylesi hayat, bana ne kalýr ondan
Bizi sosyal yaratmýþtý, o ilahî ve Rahman
Çölleþmeden þu hayatlar, bulunmalý ilâcý
Ýnsaný özüne alan, anlamýþtýr mesajý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.