DAMLARKEN

Kimi zaman yakar ,halim kavurur,
Özden çýkýp dýþa, kendim damlarken.
Sebebi var elbet, zalim savurur,
Çýngý gibi baþa, kendim damlarken.

Ýnatçý bir sevda, tedbirsiz çaðlar,
Kasým kadar solgun, yakarýr baðlar.
Irak akar korku, gizliden aðlar,
Özsu denen kaba, kendim damlarken.

Zerre zerre sýzar , kaynaktan tozar,
Yiðit dolu ile, gümansýz yüzer.
Mavi bir hazine, Gökkubbe süzer ,
Evren denen vara, kendim damlarken.

Umut gece titrer, solgun ýþýkken,
Hasret düþer duygu, ruhum aþýkken.
Can yakar tutkular, keser ayýkken,
Kurak kalan cana, kendim damlarken.

Aykýz’ým biçare, vakit yol alýr,
Kar kuyusu ne ki? sývazlar asýr.
Rivayet olur tül, büyüler ahir,
Dil zar olup tara, kendim damlarken.

Leyla Koçak Oruç
21 kasým 2020
Sosyal Medyada Paylaşın: