KENDİMDE KAYBOLMUŞUM

Þu hayat oyununda yýllardýr körebeyim;
Ne çileler kurtuldu ne de ben azadeyim;
Mutluluk memesinden süt emmemiþ bebeyim;
Diyorsun ki gül artýk hayat böyle geçer mi?
Söyleyin mes’ut olan dert þarabý içer mi?

Kim anlar gözlerimden neþeyi attýðýmý;
Islanmýþ kirpiðime tufanlar kattýðýmý;
Dilsiz mezar taþýna sarýlýp yattýðýmý;
Kabuk tutmuþ yaramsýn dokunsam kanýyorsun;
Ayrýlýk yetmez gibi, ölümle sýnýyorsun…

Taksit taksit güldüðüm sayýlýrken peþine;
Üþüþtüler güngörmez hayallerin leþine;
Var git gönül bekleme sende var git iþine;
Beklemeye mecburum bilirim, dönmeyecek;
Ýçimde yeni doðmuþ ateþin, sönmeyecek…

Son duamýn âmini, bir gün sana kavuþmak;
Havadan sudan iþte ordan burdan konuþmak;
Ekmekle tuz nasýlsa aynen öyle kavuþmak;
Her goncanýn arzusu seher vakti gül olmak;
Mecnununa su deðil derya deniz çöl olmak…

Vaktimiz aðýr aksak, koþar adým emeller;
Yanaktan firar eder gönüllü sular seller;
Býkmýþlýðýn sonunda isyan eden mendiller;
Tamam, yeter desem de vurmaktan býkmadýlar;
Buz tuttu parmaklarým, sevaba sýkmadýlar…

Sorma be yýllar yýlý gölgesinden kaçan ben;
Papatya fallarýndan hergün niyet açan ben;
Zýkkým olsun desen de kederinden içen ben;
Anladým yokluðunda kör belamý bulmuþum;
Sana doðru geldikçe kendimde kaybolmuþum…

Ali ALTINLI – 26.11.2020
Saat: 00:11

Sosyal Medyada Paylaşın: