mr
MEYHANE
Uçsuz bucaksýz bir þehrin ücra bir köþesinde
Küçük, yýkýk dökük, mavi boyalý bir meyhane.
Karanlýðýn ortasýnda tek baþýna duruyor,
Görüntüsüyle gecenin gizemini bozuyor.
Karanlýk bir gecede parlayan bir çift göz gibi
Fark ediliyor, çok uzak bir mesafeden dahi
Yaklaþtýkça yanýna daha da artýyor sesler;
Belli ki hallerinden memnun içeridekiler.
Ýçeriye girince gýcýrdayan kapýsýndan,
Kesik bir içki kokusu alýr aklýný baþýndan.
Elbet gelir masana bir mey sen istemesen de
Zaten içmeyen insanýn ne iþi var bu yerde
Kimi mutlu olduðu için içer, kimi üzgün,
Vakit geçtikçe ayýk bir insan bulmak ne mümkün!
Kiminin derdi daðlar kadar, kiminin neþesi
Herkesin vardýr elbet içmeye bir bahanesi
Kimisi mecburdur içmeye, içmeden duramaz,
Kimi de arada bir uðrar, kimseye çaktýrmaz.
Kimse düþünmez vereceði hesabý içerken,
Daha yeni baþladýk derler, henüz çok erken.
Ama her dükkanýn bir kapanma saati vardýr
Ve zamaný geldiðinde bu dükkan da kapanýr.
Müzik biter, ters kapanýr sandalyeler masaya
Çýkamazsýn, hesabýný ödemeden kasaya.
MURAT AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.