Umutlarý üþüyordu, düþleri duygularý da... Üþüyorlardý çünkü onlarý ýsýtan yüreðin bir parçasý kopup kopup gidiyordu. Çoktular, bir parçayla tükenmezlerdi ama azalýyorlardý. Bir bir gidiyorlardý ölüme, bazen iki iki, bazen üç üç... Çoktular ürkeklikleriyle, yiðitlikleriyle, eksikleriyle çoktular. Acýlý ama duyarlý olmanýn bilinciyle anlamlý dayanýþmalarýnýn coþkusuyla kalabalýktýlar. Birlikte öðrenmiþlerdi aþký, dostluðu, kavgayý, vefayý, öfkeyi. Kýrýlýr onarýlýrlardý, daralýr geniþlerlerdi. Ülkede ne yaþanmýþsa onlar yaþadý birlikte, yaþayacaklardý da.
Sosyal Medyada Paylaşın:
çetin altungüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.