SENSİZ BEN
Þu dünyada yaþamaktan býkarken;
Boðazýmý kendim sýktým sensiz ben…
Kurduðum hayaller kâðýttan kule;
Üfleyerek kendim yýktým sensiz ben…
Yüzüme gülüþü kader katar mý?
Dizimde can suyum gelip yatar mý?
Ruhum parçalanmýþ yama tutar mý?
Kör iðneyle kendim diktim sensiz ben…
Yokuþlar yetiyor düze gerek yok;
Aynada gördüðüm yüze gerek yok;
Bin kere tekrarla söze gerek yok;
Ciðerimi kendim söktüm sensiz ben…
Hüzünler bölünmüþ sonat’tan farksýz;
Yürünen yollarým sýrat’tan farksýz;
Döktüðüm damlalar Fýrat’tan farksýz;
Gözyaþýmý kendim döktüm sensiz ben…
Son bakýþ halimi sormasýn diye;
Her gece her gece vurmasýn diye;
Benden bir baþkasý görmesin diye;
Son resmini kendim yaktým sensiz ben…
Hicran kadehine neþe dolmadý;
Kayboldu gülüþüm bulan olmadý;
Sensiz yaþamaya gerek kalmadý;
Hayatýmdan kendim býktým sensiz ben…
Ali ALTINLI – 21.11.2020
Saat: 22:58
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.