Yüreðimde eridin, damarýmda yürüdün, Gönlümdeki yerini cümle âlem biliyor. Sevgim yüce dað oldu, sis olup da bürüdün, Ben beladan kaçtýkça, o ardýmdan geliyor.
Birazcýk nefes almam niçin gözüne battý? Hatýr, gönül bilmezler etrafýmý kuþattý, Kimi tekme savurdu, kimisi de taþ attý. Yâr diye bellediðim, içiten içe gülüyor.
Sana rüzgâr dokunsa; ben burada donarým, Ayaðýna taþ deðse; kor ateþte yanarým, Sen sahrada su olsan; içip, içip kanarým, Ne bulut daðýlýyor, ne de sabah oluyor.
Sen de çekip gidersen, sýðýnacak daðým yok, Zaman geçip gidiyor, baþka gençlik çaðým yok, Bana söyleme sakýn; “senle gönül baðým yok” Göz pýnarým sel oldu, yanaðýmý suluyor.
Esmeseydi sam yeli, belki güller solmazdý, Birazcýk þansým olsa, bela gelip bulmazdý, Taþlarýn ruhu olsa, senden katý olmazdý, Kurþun misali sözler, þu sinemi deliyor.
Gönlümdeki yerini hiç kimse dolduramaz, Aþýðýn yükü aðýr, her yürek kaldýramaz, Senden gelen hiçbir þey gözümü yýldýramaz, Kalbimden çýkarsalar, yine senle doluyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.