BİLEMEDİM BEN
BÝLEMEDÝM BEN
Düðümlendi sözler, dilim söylemez
Derdi nasýl desem, bilemedim ben
Naçar kaldým, aklým gönlü eylemez
Derdimi dinleyen, bulamadým ben
Anlatmak isterim, dilim dönmüyor
Yürek yangýn yeri, asla sönmüyor
Ýçim aðlar, gözde yaþým dinmiyor
Bu dünyadan murat, alamadým ben
Elem dolu içim, acýlar bitmez
Vahamet, sýkýntý, baþýmdan gitmez
Derdi baþtan atsam, gücümde yetmez
Dertten uzak sakin, kalamadým ben
Güvendiðim, koca daðým olmadý
Bir dost olup, derdimi almadý,
Anlattýðým sýrrým onda kalmadý
Dosttan yana bir gün, gülemedim ben
Düþe kalka geldim, taþlý yollardan
Düþmeyen bilmez ki, düþkün hallerden
Çok çile çektim, zehirli dillerden
Bir türlü kendime, gelemedim ben
Çýkmaz sokak oldu, benim yollarým
Tek tek kýrýldý, kurudu dallarým
Tozoðlu der periþan bu hallerim
Huzur deryasýna, dalamadým ben
Mustafa AK (TOZOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa tozoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.