Bir yeryüzü düþünüyorsun belli ki güz vurgunu yemiþsin zindanýn penceresinde gözün kayýyor özlüyorsun baþýna buyruk yaþamý akýntýya yürek çekiyorsun güz yangýný gökyüzü.
Ne zaman bir akþam devrilse usulca þu dar kaldýrýmlara bozkýrýn tasasý çöker kente.
Biter mi acý, sarýlýr mý yara bu uzun gece de saplandýðýnda ince bir sýzý hiçliðin ortasýna.
Karanlýk çöktüðünde þehre demir kapýlarý sürgüleyince gardiyan bir özgürlük türküsü ýssýz daðlarda söyler de durur kýr çiçekleri.
Aðaçlar hoyrat, yapraklar asi, gün çýtkýrýldým etrafta tarçýn ýhlamur kokusu, zencefilli bir güz çalýyor kapýyý.
Bütün renkler sarý. Bütün renkler kýzýl. Bütün renkler güz alasý. Dallardan kahýr damlýyor.. Sokaklar sýrýlsýklam yerler kan gün deli fiþek. Ýçimizde “AÞK” delik deþik YÜREK.
Ahmet Sedat Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Sedat Kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.