Piþman olsan ne fark eder? Ya da ben affetsem seni. Ýnsan hiç unutabilir mi Ýki kere ikinin dört ettiðini. Ýçimde öyle büyük bir boþluk býraktýn ki; Artýk sen bile dolduramazsýn eski yerini.
Bir yerlerde unutulmuþ Eski bir þemsiyenin ardýndan Aðlamak yakýþmaz bize. Dýþarýda bardaktan boþanýrcasýna Bir yaðmur yaðsa bile. O yaðmur söndürür Ýçimizdeki piþmanlýk ateþini Ve yeni yeni umutlar filizlenir Yüreklerde
Kalbim, Kapana kýsýlmýþ bir kurt misali; Vahþileþtikçe daha çaresiz, Çaresizleþtikçe daha vahþi. Ama sen! Kendini avcý zannetme hemen. Sen sadece bir et parçasýydýn aslýnda, Beni tuzaða çeken.
MURAT AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
mrtakts Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.