İNSANI ANLAMAK

Uyarlamak mý gerekiyor hayatý yeniden
Yoksa, eski usül mü yürür iþler asla bilemem
Naif olmak var ki yine insaniyetten
Söz de geçmez bu zamanda, hayat pek zalim
Sazým da dertli çalýyor, çaresizlikten.

Kimi ne de çabuk anlar, yeter bir bakýþ
Kimine de iþlesen ilmini hem de karýþ karýþ
Biri alýr mesajý, samimiyetle düþer yola
Öteki yýrtar baðýrý, sanki düþersin çukura.

Söz de biter yerinde, deðil anlaþmak
Ne yapsan varýlmaz yola, hýrla uzlaþmak
O bildiði yolda inat, býrak ki gitsin
Verdiði rahatsýzlýk yeter, bencil ne bilsin.

Vermek demek yok lügatta, vah zavallýya
Alýþmýþ hep almalara, vermek yok onda
Sýrtýna almaz asla yük, yüzü ekþimez
Çok rahat insanlar boþtur,hiç meyve vermez.

Ne sevilir utangacý, hayadandýr bu
Ýnce hesap yapar durur, bir ömür boyu
Hesabý gönülle onun, deðil cüzdanla
Çok naz etmez ise ara, esaslý kulu.

Ýnsanlar da aðaç gibi, türlü türlüdür
Kimi dört mevsim yeþildir, tebessümlüdür
Kiminden gitmez kara kýþ, estirir ayaz
Sonbahardýr kimisi de hasattýr biraz.

Dört mevsim yaþamalý hayatý,herbiri gerek
Kýþýn içe dönen insan, baharda rengarenk
Yaz ki hareket katar, insan doðada
Sonbaharda döker yaprak, duygusaldýr da.

Hepsi ayný özden asýl, bakmayýn renge
Kimi farklý sanýr bunu, aldanýr bence
Sevinçler de ortak oysa,üzüntüler de
Paylaþmayý bilen eriþir,saadetlere.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: