Kalsaydın biraz daha dostum.

Kalsaydýn biraz daha be dostum.

Mektuplar yazardým yýllar önce sevdiklerime.
O yýllarda çok güzel zarflar vardý her renkten.

Sarýsý , yeþili , mavisi ve hatta pembesi , yeþili maviyi sevdiklerime, dostlarýma yollardým.
Severdim mektup yazmayý.

Gecenin bir yarýsýnda, babamýn antika saydýðý külüstür günde iki kez kurduðumuz duvar saatinin týk týk sesinde,
Ocakda yanan cýra alevinin duvara yansýmasý ve alevin
Duvardaki ahenkli dansýyla yazardým.

Mektup bittiðinde özenerek katlayýp zarfa koyuþum.
Olaydý da , ben de hala o keyifli bir o kadar hüzünlü mektuplarda kalabilseydim.
Antika saydýðýmiz külüstüŕ saat týk...týk... týk ederken alevlerin duvardaki dansýný hala görebilseydim...

Aðrý kesicinin tesiri gectiðinde yine gecenin ýzdýrabý baþlayacak.
Yorucu günün yorgunluðu çökecek üzerime.
Her saniyede ayrý bir duyguya gülümseyeceðim.
He birde dostumun gidiþi içimdeki hüznü hepten körükleyecek..
Yaþlý bir çýnar gibi yere çökmemek için direneceðim.

Omuzlarým dar ve çelimsiz. Yüküm ise büyük ve aðýr.
Bilseydim yýllarý üst üste dizmezdim.
Artýk eskisi gibi dünyayý sýrtlayýp kaldýramýyorum.
Düþlerime hüzünler el koydu sinsice.

Kalsaydýn be dostum biraz daha.

Sokaklarda telaþlý yürüyüþlerimi,
içime keyifle doldurduðum nefeslerimi..
Karanlýkta Eve dönüþlerini.
Yaktýðým ocak ateþini , akþamlarýmý...
Güneþli günlerimi , uzun bitmek bilmeyen gecelerimi özlüyorum.

Kargayý kacýran sesimle söylediðim türkülerimi , gülüþlerimi özlüyorum.
Oysa yazmak , benim için nefes nefese koþmak gibidir.
Yorgun , yitik , kimsesiz, kýrýlmýþ ve soðuk bir taþ parçasý gibiyim.
Savrulmuþ, kalplere saplanmýþ bir taþ parçasý gibi...

Yazamýyorum artýk eskisi gibi . ( mehmet külte 2018)
Sosyal Medyada Paylaşın: