Gümüş Bir Tepside Hazana Sunmadım Gülüşlerimi

Ben,
Gümüþ bir tepside hazana sunmadým gülüþlerimi
Ki onlar, mimiklerimi askýya almadan çok önceydi…
Hiç…
Ama hiç yüksek rakýmlý bakýþlarým olmadý,
Týpký,týpký senin gibi…

Ben,
Habis bir ura hapsedilmiþ bedenin,
Günbegün kuruyan damarlarýnda
Kaybettim…

Ve yaþlý bir kadýnýn,
Daðýlan pazar yerinde,
Tezgâh altýnda unuttuðu ellerinde…

Kaderi kara çocuðun
/Adýna anne denen/kimsesini
Kimsesizler sýðýnaðýnda ararken
Unuttum…

Evlere sýðmayan babanýn,
Göklere sýðdýrýp öptüðüm
Pýnarý kuru gözlerinde,
Gözlerinde unuttum gülmelerimi…

Ve gamsýzca baþýný yastýða koyanlarý,
Bakýþlarýmla vurdum.

Kâh üþüdü omuzlarým…
Bank üzeri taþ yastýðým oldu.
Taþýdý omuzlarým…
Islak karton kutunun alazýnda ýsýndým…
Ekmeðe katýk aradaðým da oldu,
Terimle yýkandýðýmda.

Ben,
Gümüþ bir tepside hazana sunmadým gülüþlerimi !
Derme çatma düþlerim de oldu,
Tavan arasý sakladýðým hayallerimde.
Hiç…
Kibrimin katili olalý hiç af yüzü görmedim
Ýstemem de !

Çok gördüm bakýþlarýn gibisini…
Ve mabetlerinde terkettim.
Hepsini…
Ama hepsini…

Ben de sövdüm…
Ben de söylenmeyi bildim gün geldi
Ve daha dün, son tövbemden az önce…
Týpký senin gibiydi,
Týpký senin gibi bakýnca gözlerime,
Lâ Havle…Lâ Havle…

Özlem Pala




Sosyal Medyada Paylaşın:

Ozlem Pala Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ENGİN BADEM'E / ÜÇ DÜŞ GEZGİNİ GÖRÜŞ GÜNÜ Susturun Sirenleri ANNEME NİSAN MASALI GARDENYA AZRA İLE… Havadan Sudan Ağlamak Dediğin Doğa Sahnesinden Hayata Bakış