Cinayete Kurban Giden Sevinçler

sesinle sabahladýðým
sesinle uyandýðým mutluluklar nerede
ya o gülen gözlerin
o gülen yüzün

þimdi yüreðim seni daha çok sevsin diye
yüreðime özlemini içiriyorum
annesinin memesinden süt içen bir çocuk gibi
insan yürüdüðü yola deðil
ayaklarýna güvenmeli
bende hem ayaklarýma
hem de yüreðime güvendim
bir karýþ öteye gidemediðim
bir sevdaya aðýt yakýyordum
kalbim sana çok kýrgýn
hiç terk etmem dediðin kalbimi
bir celsede terk ediyordun
buna ölüm bile izin vermez

elveda demeyi hiç beceremem bilirsin
hoþça kal demeyi de
ama iyi kýrýlýrým
kýrýldýðým yerde
kalbimin cesediyle yol alýrým
ölsem bundan daha az acý çekerdim
ama ölsem, sen yaþayamazdýn
sen kalbimde yaþa diye
kalbim ceset olmaya razý oluyordu

þimdi umudundan vurulmuþ
bir çocuk aðlýyor içimde
tam yaralar kapanmaya baþlamýþtý
tam güneþ benim için doðmaya hazýrlanýyordu
tam mutlu olmaya yaklaþmýþken
cinayete kurban gidiyordu sevinçlerim
oysa mucize gibi gelmiþtin bana
yada ben öyle sanmýþtým seni
sen gitmeye her hazýrlandýðýnda
ben bir çay daha iç diyordum
çaylar kaçaktý, yüreðimle demliyordum
yasak sevdalar gibi
yüreðime yasaklanan sen oluyordun

ama sevdiðin kadar özlüyorsun
sanki çýkýp gelecekmiþ gibi heyecanlý
buna mutluluk demek yanlýþ olur
mutluluðu en son gördüðümde
elimde oyuncaklarla oynayan bir çocuktum
ya ben az sevdim seni
yada sen çok sevilmekten korktun
bu nasýl bir gitmek þimdi
sen yoksun diye
ben ölmedim
ama sen yoksun diye
ben yaþamaktan nefret ettim
þimdi sen mi gittin
ben mi öldüm bilmiyorum

ve bu aðrýyan kalbim
bir gün öldüðünde
o kalbin içinde sende öleceksin
çünkü sensiz ölümü hak etmedi kalbim

Ýbrahim Dalkýlýç.

13.11.2020
04.01 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: