yorgun göz kapaklarým yarým açýlmýþ bir perde misali kollarým düþmüþ iki yana takatsizliðin elli tonu yapýþmýþ bedenime kemiriyor ömrümü
beynim, artçý sarsýntýlarla sallanýyor haydi kaç diyorum kurtar bu cevapsýz sorulardan kurtul zehir zemberek duygulardan
çok yorgunum, çok güz yorgunu diyor birileri oysa ben yapraklarýmý çok önce döktüm savurdu fýrtýnalar
özlemim o kadar çoðaldý ki sayýsýný unuttum kederli uðurlamalarýn ve piþmanlýðýný yaþýyorum yorgun keþkelerin tüm vedalar aðlattý beni tüm gidiþler benden
sabreden derviþ ne ki eyyub’u kýskandýrdým sabrýmla iliklerime kadar yaþadým gidiþinin acýsýný sensizliðin doðum sancýsýný her savaþýn yenilgisini ben yaþadým o yüzden o yüzden çok yorgunum...
12 Kasým 2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.